Jaman, everthing's irie!
Door: Joanne & Robert
Blijf op de hoogte en volg Joanne & Robert
19 Februari 2009 | Jamaica, Oracabessa
Hallo lieve mensen!
Hier weer een berichtje van ons. Weer hartstikke bedankt voor al jullie berichtjes! Het zijn er zo veel en omdat we thuis ook nog eens geen internet hebben is het lastig om iedereen steeds iets terug te sturen. Maar hartstikke leuk om wat van jullie te horen!
Het is alweer een tijdje geleden dat we schreven maar zoals jullie weten is het leven op Jamaica heel stressvol. Vandaar dat we er nauwelijks aan verhaaltjes schrijven toekomen. Nee hoor dat is een grapje, we hebben hier geen stressvol bestaan.
Vanaf de laatste keer dat we een berichtje geplaats hebben is er weer veel gebeurd.
We zijn nu echt gewend hier en de mensen in het dorp kennen ons inmiddels. Dit betekent dat iedereen ons vriendelijk groet en een praatje maakt. Om te vragen hoe het gaat hier zeg je: ‘waa-kwan’ en als alles dan ok is zeg je ‘Irie men’. Jaja we leren het taaltje hier wel. Ook weten we inmiddels waar we alles moeten kopen en natuurlijk waar het goedkoop is (je blijft natuurlijk wel Nederlander)
We hebben inmiddels ook Bram ontmoet, een Nederlandse jongen die de lerarenopleiding Engels volgt en hier in het dorp stage loopt op een kleuterschool. Met hem chillen en eten we vaak en dat is heel gezellig. Ook met Elain en Craig, onze huisgenoten, kunnen we het erg goed vinden.
Craig is de ‘caretaker’van het huis en Elain is zijn vriendin. Zij helpen ons met advies over waar je dingen koopt en hoe dingen gaan hier in Jamaica en het is interessant met hun te praten over de verschilllen tussen Jamaica en Nederland.
Ocho Rios is een stadje verderop waar we heen gaan om inkopen te doen. Het is eigenlijk een heel lelijk dorp met een stuk mooier afgewerkt voor de toeristen met betaalde strandjes. Hier meren ook van die enorme Cruise schepen aan. Verderop in het stadje langs de kust is het een dikke bende. Leuk is dat we hier nu ook wat mensen kennen die niet alleen achter ons geld aan zitten. Want over het algemeen wordt je wel behoorlijk belaagd door allemaal mensen. Ocho Rios blijft een toeristenoord en als je blank bent, dan ben je rijk. Dus verzinnen mensen de meest omslachtige en sluwe manieren om aan je geld te komen. Daarvoor zetten volwassenen gerust hun kinderen in. Als je mensen vervolgens uitlegt dat je vijf maanden vrijwilligerswerk doet en ook op je geld moet letten, begrijpen ze het meestal wel. Maargoed, de – en vooral hun – realiteit blijft hard. En als je daar dan ondanks ons niet oneindige budget toch staat met een camera in je hand…
Op het werk krijgen we steeds meer een idee over wat we moeten gaan doen en welke mensen we moeten spreken. Het gaat hier heel anders dan in Nederland. Je kunt bijvoorbeeld verwachten dat vergaderingen altijd een uur later beginnen en dat de helft van de mensen niet komt opdagen. Ook hebben ze hier zeer creatieve oplossingen voor bepaalde problemen.
Vorige week regende het hier de hele tijd, echt tropische regens.
Er was een evenement gepland dat georganiseerd is door de Island Sport Trust waar wij stage lopen. Dit atlethiek evenement zou plaatsvinden op James Bond Beach, waar ook ons kantoor is. Het was al een keer uitgesteld door de regen omdat met het veld onder water sprinten natuurlijk niet zo’n goed plan is. Maargoed, bij de tweede poging regende het weer. Bosco, de tweede persoon die werkt voor de Island Sport Trust naast Jonathan, had hier wel een goede oplossing voor. Hij kwam aan met een soort schuimrubber matras en was van mening dat daar het water wel mee opgezogen kon worden van het veld. Wij hebben hem voorzichtig uitgelegd dat je dan wel heel lang bezig was en dat deze ‘reuze spons’ zoals hij het matras noemde waarschijnlijk niet zo efficient was als een echte spons.
Toen ‘s middags de regen weer begon heeft Bosco het ook maar opgegeven.
Samen met Bosco hebben we laatst voor de Foundation het blaadje van de Island Sport Trust rondgebracht. Maar hij noch wij hebben een auto. Hiervoor heeft Bosco zijn vriend en taxichauffeur Luciano. Dus op deze fantastische zonnige dag reden we dan met z’n vieren langs winkeltjes, postkantoren, scholen enzovoort om de blaadjes te verspreiden. We zagen de omgeving en Bosco en Luciano vertelden ons van alles over de mensen, het land, het fruit en van alles meer. We kregen een goed inzicht op de wijze waarop door de organisatie wordt gecommuniceerd met de omgeving, en hoe vaak dat ongestructureerd gaat.
Mooi was het moment waarop Luciano soep bestelde in één of ander dorpje in het binnenland en dit opat terwijl hij de in ernstige conditie verkerende wegen trotseerde. Rijden op de maan is er vast niets bij. Dus Robert vraagt Luciano of het wat lukt. Hij scheen er weinig moeite mee te hebben en vroeg of Robert ook iets van de soep wilde proberen, waarop hij zei: “Ehm…nouja, misschien wel.” “Wil je weten wat er in zit?”, vroeg Luciano en vervolgde in volle glorie: “Stierenpenis!” Robert bedankte vriendelijk want natuurlijk moet het wel een biologische stierenpenis zijn. Hoewel dat waarschijnlijk weinig aan de keuze had veranderd.
We zijn inmiddels begonnen met het ontrafelen van deze ingewikkelde organisatie en dat is heel interessant. Er zijn zeer veel mensen betrokken bij van alles maar niemand weet echt wat ze aan elkaar hebben. Ook is er geen duidelijk beleid op papier gezet. De komende week hebben we interviews met allerlei mensen die werken voor Mr. Blackwell (de platenbaas die Bob Marley ontdekte). Mr. Blackwell is de geldschieter voor de Oracabessa Foundation en de Island Sport Trust waar wij stage lopen. Hopelijk krijgen we na alle intervieuws een beter beeld van wat er allemaal speelt in deze organisatie.
Natuurlijk blijft er genoeg tijd over voor leuke dingen. Volgend weekend willen we samen met Bram naar een surfplaatsje aan de oostkust om daar een weekend te surfen, op het strand te liggen en reggea tentjes te bezoeken. We houden jullie op de hoogte hoe dat gaat worden!
Verder hopen we uiteraard dat alles goed gaat in Nederland en af en toe missen we thuis natuurlijk wel.
Dingen die we missen zijn:
- Familie en vrienden
- Kááás
- De markt van Groningen
- Feestjes
- Regen en kou (grapje)
Jullie horen weer snel over meer avonturen!
Veel liefs
Hier weer een berichtje van ons. Weer hartstikke bedankt voor al jullie berichtjes! Het zijn er zo veel en omdat we thuis ook nog eens geen internet hebben is het lastig om iedereen steeds iets terug te sturen. Maar hartstikke leuk om wat van jullie te horen!
Het is alweer een tijdje geleden dat we schreven maar zoals jullie weten is het leven op Jamaica heel stressvol. Vandaar dat we er nauwelijks aan verhaaltjes schrijven toekomen. Nee hoor dat is een grapje, we hebben hier geen stressvol bestaan.
Vanaf de laatste keer dat we een berichtje geplaats hebben is er weer veel gebeurd.
We zijn nu echt gewend hier en de mensen in het dorp kennen ons inmiddels. Dit betekent dat iedereen ons vriendelijk groet en een praatje maakt. Om te vragen hoe het gaat hier zeg je: ‘waa-kwan’ en als alles dan ok is zeg je ‘Irie men’. Jaja we leren het taaltje hier wel. Ook weten we inmiddels waar we alles moeten kopen en natuurlijk waar het goedkoop is (je blijft natuurlijk wel Nederlander)
We hebben inmiddels ook Bram ontmoet, een Nederlandse jongen die de lerarenopleiding Engels volgt en hier in het dorp stage loopt op een kleuterschool. Met hem chillen en eten we vaak en dat is heel gezellig. Ook met Elain en Craig, onze huisgenoten, kunnen we het erg goed vinden.
Craig is de ‘caretaker’van het huis en Elain is zijn vriendin. Zij helpen ons met advies over waar je dingen koopt en hoe dingen gaan hier in Jamaica en het is interessant met hun te praten over de verschilllen tussen Jamaica en Nederland.
Ocho Rios is een stadje verderop waar we heen gaan om inkopen te doen. Het is eigenlijk een heel lelijk dorp met een stuk mooier afgewerkt voor de toeristen met betaalde strandjes. Hier meren ook van die enorme Cruise schepen aan. Verderop in het stadje langs de kust is het een dikke bende. Leuk is dat we hier nu ook wat mensen kennen die niet alleen achter ons geld aan zitten. Want over het algemeen wordt je wel behoorlijk belaagd door allemaal mensen. Ocho Rios blijft een toeristenoord en als je blank bent, dan ben je rijk. Dus verzinnen mensen de meest omslachtige en sluwe manieren om aan je geld te komen. Daarvoor zetten volwassenen gerust hun kinderen in. Als je mensen vervolgens uitlegt dat je vijf maanden vrijwilligerswerk doet en ook op je geld moet letten, begrijpen ze het meestal wel. Maargoed, de – en vooral hun – realiteit blijft hard. En als je daar dan ondanks ons niet oneindige budget toch staat met een camera in je hand…
Op het werk krijgen we steeds meer een idee over wat we moeten gaan doen en welke mensen we moeten spreken. Het gaat hier heel anders dan in Nederland. Je kunt bijvoorbeeld verwachten dat vergaderingen altijd een uur later beginnen en dat de helft van de mensen niet komt opdagen. Ook hebben ze hier zeer creatieve oplossingen voor bepaalde problemen.
Vorige week regende het hier de hele tijd, echt tropische regens.
Er was een evenement gepland dat georganiseerd is door de Island Sport Trust waar wij stage lopen. Dit atlethiek evenement zou plaatsvinden op James Bond Beach, waar ook ons kantoor is. Het was al een keer uitgesteld door de regen omdat met het veld onder water sprinten natuurlijk niet zo’n goed plan is. Maargoed, bij de tweede poging regende het weer. Bosco, de tweede persoon die werkt voor de Island Sport Trust naast Jonathan, had hier wel een goede oplossing voor. Hij kwam aan met een soort schuimrubber matras en was van mening dat daar het water wel mee opgezogen kon worden van het veld. Wij hebben hem voorzichtig uitgelegd dat je dan wel heel lang bezig was en dat deze ‘reuze spons’ zoals hij het matras noemde waarschijnlijk niet zo efficient was als een echte spons.
Toen ‘s middags de regen weer begon heeft Bosco het ook maar opgegeven.
Samen met Bosco hebben we laatst voor de Foundation het blaadje van de Island Sport Trust rondgebracht. Maar hij noch wij hebben een auto. Hiervoor heeft Bosco zijn vriend en taxichauffeur Luciano. Dus op deze fantastische zonnige dag reden we dan met z’n vieren langs winkeltjes, postkantoren, scholen enzovoort om de blaadjes te verspreiden. We zagen de omgeving en Bosco en Luciano vertelden ons van alles over de mensen, het land, het fruit en van alles meer. We kregen een goed inzicht op de wijze waarop door de organisatie wordt gecommuniceerd met de omgeving, en hoe vaak dat ongestructureerd gaat.
Mooi was het moment waarop Luciano soep bestelde in één of ander dorpje in het binnenland en dit opat terwijl hij de in ernstige conditie verkerende wegen trotseerde. Rijden op de maan is er vast niets bij. Dus Robert vraagt Luciano of het wat lukt. Hij scheen er weinig moeite mee te hebben en vroeg of Robert ook iets van de soep wilde proberen, waarop hij zei: “Ehm…nouja, misschien wel.” “Wil je weten wat er in zit?”, vroeg Luciano en vervolgde in volle glorie: “Stierenpenis!” Robert bedankte vriendelijk want natuurlijk moet het wel een biologische stierenpenis zijn. Hoewel dat waarschijnlijk weinig aan de keuze had veranderd.
We zijn inmiddels begonnen met het ontrafelen van deze ingewikkelde organisatie en dat is heel interessant. Er zijn zeer veel mensen betrokken bij van alles maar niemand weet echt wat ze aan elkaar hebben. Ook is er geen duidelijk beleid op papier gezet. De komende week hebben we interviews met allerlei mensen die werken voor Mr. Blackwell (de platenbaas die Bob Marley ontdekte). Mr. Blackwell is de geldschieter voor de Oracabessa Foundation en de Island Sport Trust waar wij stage lopen. Hopelijk krijgen we na alle intervieuws een beter beeld van wat er allemaal speelt in deze organisatie.
Natuurlijk blijft er genoeg tijd over voor leuke dingen. Volgend weekend willen we samen met Bram naar een surfplaatsje aan de oostkust om daar een weekend te surfen, op het strand te liggen en reggea tentjes te bezoeken. We houden jullie op de hoogte hoe dat gaat worden!
Verder hopen we uiteraard dat alles goed gaat in Nederland en af en toe missen we thuis natuurlijk wel.
Dingen die we missen zijn:
- Familie en vrienden
- Kááás
- De markt van Groningen
- Feestjes
- Regen en kou (grapje)
Jullie horen weer snel over meer avonturen!
Veel liefs
-
19 Februari 2009 - 15:31
Welas:
hahaha geweldig!
ik kan me enórm goed voorstellen dat jullie de regen en kou missen..ahum..
maar misschien kunnen we alhier voor jullie thuiskomst wel een biologische stierenpenis regelen..hahaha!
veel plezier daar!
liefs welas -
19 Februari 2009 - 16:28
Martje:
Heeey man, waa-kwan?? :-D
Jullie schijnen het erg goed getroffen hebben daar, wat mooi om te lezen. Ik ben erg benieuwd naar meer verhalen. Ben wel een beetje jalours hoor ;-) vooral op het weer, de strand, de intressante cultuur en natuurlijk het lekker eten zoals stierenpenis, jammi!
Veel groetjes en liefs naar dat mooie eiland! -
19 Februari 2009 - 18:04
Opa Anton + Oma Lily:
Lieve Robert en Joanne,
Geniet van de chaos en ontspan je ,
wij genieten mee. Bedankt voor jullie prachtige relaas en ode aan de structuurloze troep,
groetjes, opa Anton en oma Lily -
20 Februari 2009 - 07:08
Barbara:
geniaal om te lezen dat t net als in de reclame ook echt 'seriously easy-going' is haha
klinkt alsof t nog n hele kluif gaat worden die stage.. maar ach, je bent op jamaica! wat wil je nog meer.
hier is t weer inderdaad bar en boos, we hopen op betere tijden!
x -
20 Februari 2009 - 12:11
OmaN EnOpaW:
Hey Joanne en Robert!!
Wat een verhalen Zeg,kennelijk is daar veel te beleven.Dat blijft dus genieten.Dat jullie geen tijd hebben,om iedereen mailtjes te sturen is logies hoeft ook niet hoor,we hebben genoeg informatie aan jullie berichten op dit weblog! Hier is alles goed en veel nieuws is hier ook niet.We wensenjullie nog veel goed werk en plezier
P.S.Zelfs een biologise stierenpenis is ons hollanders te gek.
Veel liefs van OmaN en OPaW
-
20 Februari 2009 - 20:10
Hugo En Maya:
Hey lieve Robert en Joanne, klinkt erg anders en geweldig allemaal. Fijn om te horen dat daar alles zo chill is! Misschien kan je Bosco vragen zijn matras boven onze deur te hangen? Want tot nu toe regent het altijd als ik naar buiten ga. haha.
Laatste tip: Gooi alle remmingen los, stierepenis, of wat voor penis dan ook ga er voor Robert! (haha nee hoor) Dikke kus! -
21 Februari 2009 - 14:39
Johan En Yvonne:
Hey Robert en Joanne,
Tsjonge, jonge wat een belevenissen. Echt gaaf om zoiets mee te maken. Toch kan ik me geen voorstelling maken van hoe het daar in eggie is. En ik begin maar niet over die stierenpenis, want daar heeft iedereen al wat over gezegd. Haha. Succes en veel plezier maar weer.
Liefs Johan en Yvonne -
22 Februari 2009 - 18:43
Mam Karin.:
hey poepies , mooi verhaal weer!!! zijn jullie nu aan het chillen dit weekend aan het oosten van jamaica? onze wereldtrips zijn van assen naar hoogeveen meppel, steenwijk en weer terug!! hahaha!! liefs van mam. -
22 Februari 2009 - 19:53
Daan:
Hey Anne en Robert,
Hartstikke leuk dit verhaal! Volgens mij is het heerlijk om daar te zijn. Ben benieuwd hoe jullie je dadelijk in je functie voelen.. Hier pokkeweer, je mist niets.
Geniet daar!!
Liefs Daan -
23 Februari 2009 - 09:16
Opa En Oma Eikenlaan:
Nu dat was weer een interesant verhaal welke goed duidelijk maakt wat jullie allemaal beleven en meemaken, erg leuk omschreven allemaal.
Wij krijgen de indruk dat jullie wat het werk betreft, nog wel het een en ander hebben te verhapstukken. We wensen jullie daar heel veel sucses mee en hopen dat het allemaal prima mag verlopen. Hier is alles nu weer OK maar ik (Opa) heb even met erg veel pijn een slijmbeurs ontsteking in mijn linkerschouder moeten overwinnen en dat is gelukt met een injectie in het schoudergewricht.Veel liefs van Opa en Oma Groningen. -
25 Februari 2009 - 20:41
Bea:
Hey luitjes,
leuk om jullie verslagen te lezen! Apart dat je nu een heel ander leven leeft dan in ons kikkerlandje. 't Is weer nat en koud hier en af en toe komt de zon er bij. Alles gaat gewoon door hé... hier in ieder geval wel. Klaas is weer wat aan het klussen: de douchevloer is opnieuw betegeld, want we hadden al een jaar lekkage, wat we niet konden vinden. Dus de hele vloer eruit incl. afvoerput en alles opnieuw! Maar, lekkage opgelost! En een veel mooiere vloer natuurlijk.
Verdienen jullie nu ook nog wel wat geld? Of teren jullie op spaargeld? Het is een hele ervaring, maar wel bijzonder hoor! Ik (wij) lezen de verslagen wel weer... is leuk....
Heel veel groetjes van ons hier uit het koude noorden.... Liefs Klaas, Bea, Anton en Lianne XX -
28 Februari 2009 - 11:50
OmaN En OpaW:
Hey Joanne en Robert!!Ten eerste bedankt voor je kaartje Joanne,dat we donderdag kreegen.Zo te lezen,gaat alles daar op rolletjes.Dat is prima! Hier is alles onveranderd dus redelijk goed,gezien leeftijd enz.Maar we gaan gewoon door .Verder liefs van ons
OmaN en OpaW!!!!
PS. groeten aan Maikeltje!
-
28 Februari 2009 - 21:54
Mischa:
He vakantiegangers! Leuk om te lezen dat jullir je draai kunnen vinden. De verhalen zij. Leuk, alleen devolgende keer misschien opknippen in kleinere berichten
;-)
Ik hoop dat jullie je studiedoelen kunnen bereiken. Het levenstempo daar zal het vast bemoeilijken.
Enjoy!
Dikke knuf mies -
09 Maart 2009 - 17:32
Joost:
He joanne en robert alle mooie foto,s gezien.
Maak nog een paar foto,s waar jullie ook op staan.
Verder maak er een top tijd van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
